Drukuj
Odsłony: 2032
Św. Maksymilian Maria Kolbe
1894 - 1941

    Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli, należącego wówczas do zaboru rosyjskiego, jako drugi syn Juliusza i Marianny z domu Dąbrowskiej. Ojciec Rajmunda był z pochodzenia Niemcem a matka Polką. Z powodu trudnej sytuacji finansowej, rodzina Kolbe przeniosła się do Łodzi.
     W 1906 roku w kościele św. Mateusza w Pabianicach, według jego relacji, Rajmundowi ukazała się Najświętsza Maryja Panna, trzymająca w ręce białą i czerwoną koronę. Zapytała go, którą wybiera, dając do zrozumienia, że czerwona oznacza męczeństwo, a biała czystość, po czym wziął obydwie.
     W 1907 roku, Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, w 1910 rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. W 1912 roku rozpoczął studia w Krakowie, kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Śluby wieczyste złożył 1 grudnia 1914 roku przyjmując imię Maria. Uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie Gregorianum w 1915 roku, a z teologii w 1919 na wydziale ojców franciszkanów, jednak interesował się także matematyką i fizyką - w 1915 roku w urzędzie patentowym złożył szkic "ETEROPLANU", aparatu umożliwiającego podróż w kosmos - był to projekt pojazdu międzyplanetarnego, opartego na zasadzie trójczłonowej rakiety nośnej.
28 kwietnia 1918 przyjął święcenia kapłańskie. Mszę świętą prymicyjną odprawił w kościele św. Mateusza w Pabianicach. W 1919 roku powrócił do Polski i podjął wykłady.
      W 1927 roku założył pod Warszawą klasztor Niepokalanów. Wybudował go na gruncie podarowanym przez księcia Jana Druckiego-Lubeckiego, syna Władysława. Wydawał tam m.in. pismo Rycerz Niepokalanej, a w 1935 roku, popularny Mały Dziennik.
           W latach 1931-1935 prowadził działalność misyjną w Japoniii, gdzie rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika Rycerza Niepokalanej i założył Niepokalanów Japoński. Podobne ośrodki założył w Chinach i w Indiach. W 1936 roku powrócił do Polski, aby kierować Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie - we wrześniu 1939 roku było tak ok. 700 zakonników i kandydatów.
        W czasie okupacji niemieckiej działalność klasztoru została zawieszona, pozostałych ok. 40 zakonników, Niemcy aresztowali 19 września 1939 r. Po wyjściu na wolność zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał sie pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. Powtórnie aresztowany 17 lutego 1941 roku, przesłuchiwany i więziony na Pawiaku.
      28 maja 1941 roku trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. W obozie dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Ojciec Maksymilian Maria Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941, dobity zastrzykiem trucizny - fenolu. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium.

22 maja 1999 Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ustanowiła

św. Maksymiliana Marię Kolbego
patronem
Honorowych Dawców Krwi w Polsce

Dekret podpisał Prefekt Kongregacji kardynał Georgius A. Medina Estevez.